اسم اعظم الهي

اسم عنواني براي شناخت معنا و اشاره به مصداق است .

معناي الوهيت ، برتري و عُلُوِّي غير قابل شناخت و توصيفست که با تنزيه خداوند از  ويژگي هاي مخلوقات و تنزيه او از تعطيل و بيان قداست او از هر فهم و درک و توصيف توضيح داده ميشود ( هو العلي العظيم و هو العلي الکبير ).

تا به اين فهم برسيم که تنها توصيف و اشاره صحيح براي او ، با چنين علوّي ، فقط حمد اوست .

اسم اعظم الهي ، عليِّ محمودِ احمدِ محمدِ است ، يعني همان علي که حمد شده است توسط کسي که خود احمد و محمد است ، و خودش اسم است براي عليّ .

حمد يعني بدانيم که معطل نيست و در عمل محتاج به واسطه نيست و فعّال است ( لا حولَ و لا قوةَ الّا باللّهِ العلي العظيم ) و خودش حامد به اين حمدست.

و باب اين حمد و معرفت بسته نيست و در هر گروه و زماني کسي هست که خداوند عليّ عظيم را اين چنين حمد کند .

سلمان فارسي ، ايراني تباري بود که در زمان پيامبري حضرت محمد (س) اين اسم اعظم الهي را فهميد و اين حمد را براي ياران و نزديکانش با رمز اشاره کرد ، پس از اين بود که دوستانش مي گفتند علي محمد سلمان عين ميم سين .