نتيجه تقصير در معرفت آل محمد

هشدار!

کمي در آيات قصه خلقت در قرآن کريم ، تدبّر کنيم ، واضحست که تعليم اسماء آل محمد و معرفت و خبر دادن از آن ، آنقدربراي خداوند اهميّت دارد که از هر عبادت و هر تسبيح و تقديسي حتي اگر از سوي ملائکه مقربين باشد برايش مهمترست ، حتي از جلوگيري فساد روي زمين و خونريزي هاي آن مهمترست ، از توحيد ظاهري و چند هزار سال عبادت ابليس هم مهمترست ، حتي ملاک صداقت ملائکه است ، ملائکه حق ندارند چيزي از آن را کتمان کنند ، اصلا ملاک تعيين قبله براي سجده ي ملائکه است ، بيان اين اسماء آنچنان فضيلتي است که بخاطر آن ملائکه بايد به سمت آدم خاکي سجده کنند ، در اين مسئله اينقدر جديت وجود دارد که اخراج و رجم و رسوا سازي ابليس ( با تمام حسن سابقه اش ) توسط خداي مهربان و ستار العيوب لازمست ، و حتي از همه اينها مهمتر ، خود همان آدمي که بخاطر معرفت و بيان آن اسامي ، مسجود ملائک شد و براي تشويق به بهشت فرستاده شد چون بدون اذن به شجره آل محمد نزديک شد و از ميوه اش خورد بايد از بهشت اخراج شود .

اين ابتداي داستان خلقت ما در قرآنست که مشاهده مي فرماييد ، حال علت ادامه اتفاقات بعدي آن را حتما خودتان مي توانيد حدس بزنيد . حتي پيامبر اسلام (ص) اگر در معرفي اميرالمؤمنين (س) کوتاهي کند رسالت خدا را به اتمام نرسانده . اين وضع ملائکه و انبياء نسبت به تبيين اين مطالب است ،

عبرت از اين داستان : اگر مي خواهيد هميشه موفق باشيد ، صفات و اسامي و فضائل آل محمد (ص) و مقاماتشان را بشناسيد و نشر دهيد و معرفت خود را در مورد آنان ارتقا دهيد ، منکر فضائلشان نشويد ، مانع نشر فضائل و اسمائشان نباشيد ، و در اين باره صادقانه عمل کنيد ، چيزي از اسماء و فضائل و مقاماتشان را کتمان نکنيد ، مروّجِين و معرِّفين و تبيين کنندگان اسماء و فضائلشان را مؤدبانه و متواضعانه احترام نموده و به بهترين وجه تشويق کنيد ، به حقوق آل محمد نزديک نشويد و ظلمي در حقشان نکنيد و به مقاماتشان حسادت نکنيد و آن را براي خود آرزو نکنيد ، اگر از علم آل محمد (ص) مي خواهيد از خودشان اذن گرفته و طلب کنيد ، و هر خطايي داريد در هر مرحله اي از سقوط نا اميد نشويد هر چقدر هم که جرمتان سنگين باشد ، با توسل به آل محمد (ص) خداوند توبه شما را خواهد پذيرفت ، هميشه منتظر هدايت از سوي آل محمد (ص) باشيد تا از هر خوف و حزني رها شويد .

حال اين آيات الهي را با هم دوباره زمزمه مي کنيم :

وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (30) وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقالَ أَنْبِئُوني‏ بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (31) قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَليمُ الْحَكيمُ (32) قالَ يا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (33) وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرينَ (34) وَ قُلْنا يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلا مِنْها رَغَداً حَيْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمينَ (35) فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حينٍ (36) فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (37) قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَميعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (38)