تقصير پژوهي

حضرت أمير المؤمنين علي (س) قهرمان جاودان تاريخ است و مقصران پيوسته در طول تاريخ فضائل و مقامات و معارف او را انکار نموده اند و در واقع نه به او بلکه به خودشان ظلم نموده اند 

روايات فراواني در منابع کهن شيعه وجود دارد که معارف و مقامات و فضائل حضرت امير المؤمنين علي (س) ، در امت هاي گذشته به زبان و فرهنگشان بيان شده اما آنان از قبول اين فضائل و معرف سر باز زدند و إباء کردند.

و روايات فراواني نيز در منابع کهن شيعه هست که در امت اسلام نيز همين اتفاق تکرار شده و خواهد شد .

و باز روايات فراواني در منابع کهن شيعه هست که حضرت امير المؤمنين علي عليه السلام پيوسته بارها باز مي گردد و رجعت مي کند و همه چيز از نو باز تکرار خواهد شد .

شهادت مي دهم که اوست ، يگانه قهرمان شکست ناپذير ، که با قدرت و شجاعت پرچمدار توحيد و عدالت و محبت و ايثار است .

شهادت مي دهم که اوست ، آن قهرمان مظلومي که معارف و مقامات و فضائلش در هر زمان و هر سرزمين و هر اجتماع به هر زباني خوانده شد انکار شد.

معناي الله از اسم الله ظاهر مي شود و متجلّي مي گردد .

به غير از لفظ الله ، اسامي و صفات ديگر خداوند نيز مانند الرحمان و الرحيم و . نيز معنا و مقصودي جز او ندارند 

فلله الاسماء الحسني فادعوه بها . در روايات بيان شده آن اسامي حسناي خداوند که دعا با توسل به آنها مستجاب مي شود در واقع اولياي خداوند هستند و از اينرو شيعيان به اولياي الهي متوسل مي شوند.

اين هفت اسم : محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين و جعفر و موسي که اسامي 14 معصوم مي باشد را دقت فرماييد.

هر يک از اين اسم ها ، اسمي از اسامي الله مي باشد ، يعني بايست با شنيدن و ديدن اين الفاظ و اسامي به ياد خدا بيفتيد.

در ميان اين اسامي ، نام علي متفاوت است زيرا ظهور معنا شدت و وحدت خاصي دارد . علي عليست . شيخ صدوق در معاني الاخبار مي فرمايد اولين اسمي که خداوند براي خودش اختيار کرد علي بود و معنا و مقصود از اسم علي همان الله است. پس :

علي اسم علي است.

محمد اسم علي است .

فاطمه اسم علي است.

حسن اسم علي است.

حسين اسم علي است.

جعفر اسم علي است.

موسي اسم علي است.

پس علي اسم الله (خدا) است و علي ظهور خداست و علي تجلي خداست. و خداوند در قرآن مي فرمايد : هو العلي العظيم و هو العلي الکبير و هو العلي الحکيم  

هيچ عبادتي همچون توحيد و خداشناسي نيست ، زيرا بدون ايمان صحيح ، عبادتي پذيرفته نمي شود 

جهان هستي محضر خدا و محل ظهور و تجلي اسماء و صفات و آيات الهيست ، و مهمترين و بزرگترين تجلي خداوند آنچيزي است که خلق او را به عنوان اولياي الهي مي شناسند .

بي شک ائمه اطهار عليهم السلام محل ظهور اسماء و صفات حق تعالي هستند.

قدرت خدا و علم او و رحمت و کرم او و همه صفات خدا را شما در آنان ظاهر و آشکار مي يابيد ، اين ظاهري براي همان باطن است و ظاهر و باطن يکيست .

شيخ صدوق در کتاب معاني الاخبار خبري را در اين معنا نقل فرموده است .

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند : توحيد ، ظاهرش در باطنش است و باطنش در ظاهرش ، ظاهر او موصوفي است که ديده نمي شود و باطنش موجوديست که ( از ديدگان ) مخفي نيست ، در هر مکاني طلب مي شود و مکاني از او خالي نبوده و نيست حتي به اندازه يک چشم به هم زدن ، او حاضريست که نا محدود است و غائبيست که مفقود نيست .

حَدَّثَنَا أَبُو الْحَسَنِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ أَحْمَدَ بْنِ عِيسَى بْنِ [عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ‏] عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الطَّيِّبِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِي عِيسَى بْنُ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عَنْ آبَائِهِ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ التَّوْحِيدُ ظَاهِرُهُ فِي بَاطِنِهِ وَ بَاطِنُهُ فِي ظَاهِرِهِ ظَاهِرُهُ مَوْصُوفٌ لَا يُرَى وَ بَاطِنُهُ مَوْجُودٌ لَا يَخْفَى يُطْلَبُ بِكُلِّ مَكَانٍ وَ لَمْ يَخْلُ مِنْهُ مَكَانٌ طَرْفَةَ عَيْنٍ حَاضِرٌ غَيْرُ مَحْدُودٍ وَ غَائِبٌ غَيْرُ مَفْقُود

اسم عنواني براي شناخت معنا و اشاره به مصداق است .

معناي الوهيت ، برتري و عُلُوِّي غير قابل شناخت و توصيفست که با تنزيه خداوند از  ويژگي هاي مخلوقات و تنزيه او از تعطيل و بيان قداست او از هر فهم و درک و توصيف توضيح داده ميشود ( هو العلي العظيم و هو العلي الکبير ).

تا به اين فهم برسيم که تنها توصيف و اشاره صحيح براي او ، با چنين علوّي ، فقط حمد اوست .

اسم اعظم الهي ، عليِّ محمودِ احمدِ محمدِ است ، يعني همان علي که حمد شده است توسط کسي که خود احمد و محمد است ، و خودش اسم است براي عليّ .

حمد يعني بدانيم که معطل نيست و در عمل محتاج به واسطه نيست و فعّال است ( لا حولَ و لا قوةَ الّا باللّهِ العلي العظيم ) و خودش حامد به اين حمدست.

و باب اين حمد و معرفت بسته نيست و در هر گروه و زماني کسي هست که خداوند عليّ عظيم را اين چنين حمد کند .

سلمان فارسي ، ايراني تباري بود که در زمان پيامبري حضرت محمد (س) اين اسم اعظم الهي را فهميد و اين حمد را براي ياران و نزديکانش با رمز اشاره کرد ، پس از اين بود که دوستانش مي گفتند علي محمد سلمان عين ميم سين .

هشدار!

کمي در آيات قصه خلقت در قرآن کريم ، تدبّر کنيم ، واضحست که تعليم اسماء آل محمد و معرفت و خبر دادن از آن ، آنقدربراي خداوند اهميّت دارد که از هر عبادت و هر تسبيح و تقديسي حتي اگر از سوي ملائکه مقربين باشد برايش مهمترست ، حتي از جلوگيري فساد روي زمين و خونريزي هاي آن مهمترست ، از توحيد ظاهري و چند هزار سال عبادت ابليس هم مهمترست ، حتي ملاک صداقت ملائکه است ، ملائکه حق ندارند چيزي از آن را کتمان کنند ، اصلا ملاک تعيين قبله براي سجده ي ملائکه است ، بيان اين اسماء آنچنان فضيلتي است که بخاطر آن ملائکه بايد به سمت آدم خاکي سجده کنند ، در اين مسئله اينقدر جديت وجود دارد که اخراج و رجم و رسوا سازي ابليس ( با تمام حسن سابقه اش ) توسط خداي مهربان و ستار العيوب لازمست ، و حتي از همه اينها مهمتر ، خود همان آدمي که بخاطر معرفت و بيان آن اسامي ، مسجود ملائک شد و براي تشويق به بهشت فرستاده شد چون بدون اذن به شجره آل محمد نزديک شد و از ميوه اش خورد بايد از بهشت اخراج شود .

اين ابتداي داستان خلقت ما در قرآنست که مشاهده مي فرماييد ، حال علت ادامه اتفاقات بعدي آن را حتما خودتان مي توانيد حدس بزنيد . حتي پيامبر اسلام (ص) اگر در معرفي اميرالمؤمنين (س) کوتاهي کند رسالت خدا را به اتمام نرسانده . اين وضع ملائکه و انبياء نسبت به تبيين اين مطالب است ،

عبرت از اين داستان : اگر مي خواهيد هميشه موفق باشيد ، صفات و اسامي و فضائل آل محمد (ص) و مقاماتشان را بشناسيد و نشر دهيد و معرفت خود را در مورد آنان ارتقا دهيد ، منکر فضائلشان نشويد ، مانع نشر فضائل و اسمائشان نباشيد ، و در اين باره صادقانه عمل کنيد ، چيزي از اسماء و فضائل و مقاماتشان را کتمان نکنيد ، مروّجِين و معرِّفين و تبيين کنندگان اسماء و فضائلشان را مؤدبانه و متواضعانه احترام نموده و به بهترين وجه تشويق کنيد ، به حقوق آل محمد نزديک نشويد و ظلمي در حقشان نکنيد و به مقاماتشان حسادت نکنيد و آن را براي خود آرزو نکنيد ، اگر از علم آل محمد (ص) مي خواهيد از خودشان اذن گرفته و طلب کنيد ، و هر خطايي داريد در هر مرحله اي از سقوط نا اميد نشويد هر چقدر هم که جرمتان سنگين باشد ، با توسل به آل محمد (ص) خداوند توبه شما را خواهد پذيرفت ، هميشه منتظر هدايت از سوي آل محمد (ص) باشيد تا از هر خوف و حزني رها شويد .

حال اين آيات الهي را با هم دوباره زمزمه مي کنيم :

وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (30) وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقالَ أَنْبِئُوني‏ بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (31) قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَليمُ الْحَكيمُ (32) قالَ يا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمائِهِمْ قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (33) وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرينَ (34) وَ قُلْنا يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلا مِنْها رَغَداً حَيْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمينَ (35) فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حينٍ (36) فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (37) قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَميعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (38)